Od początku istnienia Kancelaria z zaangażowaniem prowadziła sprawy dotyczące prawa autorskiego. W zakresie tej specjalizacji prawnicy Kancelarii:
Twórczość artystyczna jest nie tylko wartością niematerialną, duchową, ale jest to także wartościowa inwestycja finansowa, o czym nie wszyscy zawsze pamiętają. Utwory artystyczne mogą stać się źródłem znaczącego zysku, podobnie jak nieruchomości czy fundusze inwestycyjne, dlatego warto chronić swoje prawa autorskie.
Każdy twórca dzieła, utworu jest uprawniony z tytułu osobistych praw autorskich i majątkowych praw autorskich. Osobiste prawa autorskie są niezbywalne, immanentnie związane z osobą twórcy, stanowią o jego emocjonalnej więzi z utworem. Przez osobiste prawa autorskie należy rozumieć:
Ponadto, twórcy utworu przysługują majątkowe prawa autorskie, które uprawniają do zarządzania dorobkiem twórczym i czerpania z tego tytułu pożytków. Twórca utworu ma do dyspozycji dwa rodzaje umów pozwalających na zarządzanie majątkowymi prawami autorskimi. Są to: umowa licencyjna i umowa przeniesienia majątkowych praw autorskich.
Na podstawie umowy licencyjnej twórca przekazuje utwór tylko do korzystania, jednak nie pozbawia się bezwzględnie swoich majątkowych praw autorskich. Zarabia na utworze pobierając regularne opłaty (opłaty licencyjne) z tytułu korzystania z utworu.
Natomiast zawierając umowę przeniesienia majątkowych praw autorskich twórca definitywnie przenosi uprawnienia majątkowe związane z utworem. Nie może już więcej zawierać umów licencyjnych, czy umów przeniesienia majątkowych praw autorskich do tego samego utworu, co może oznaczać, że już więcej nie zarobi na tym utworze.
Jeżeli utwór powstał w ramach wykonywania obowiązków służbowych, na podstawie zawartej umowy o pracę, właścicielem utworu z mocy prawa staje się pracodawca, a nie twórca. Jest to sytuacja diametralnie inna od przyjętej zasady, że twórca jest uprawniony, zarówno z tytułu osobistych, jak i majątkowych praw autorskich, do przejawów swojej pracy twórczej.
Opisywana konstrukcja utworu pracowniczego jest zawarta w treść art. 12 ust. 1 ustawy z 4 lutego 1994 Prawo autorskie i prawa pokrewne (t.j. Dz.U. 2018, poz. 1191): pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.
Opisywana powyżej konstrukcja utworu pracowniczego nie jest jedyną możliwą. I pracownik i pracodawca mogą w umowie o pracę inaczej ułożyć swoje prawa i obowiązki związane z twórczą pracą zawodową pracownika. Przykładowo, w umowie o pracę można wprowadzić postanowienia stanowiące o tym, że wszystkie przejawy działalności twórczej pracownika, nie tylko te bezpośrednio związane z realizacją obowiązków służbowych, będą stanowić własność pracodawcy. Istnieje także możliwość wprowadzenia postanowienia, że żadne przejawy działalności twórczej pracownika, nawet te bezpośrednio związane z realizacją obowiązków służbowych, nie będą z mocy prawa przechodzić na pracodawcę. Aby tak się stało koniecznym jest zawarcie odrębnej umowy licencyjnej albo umowy przeniesienia majątkowych praw autorskich.
Jeżeli jednak w umowie o pracę strony nic nie postanowią, nic nie zapiszą, wówczas zadziała wyżej opisywania konstrukcja → pracodawca automatycznie, z chwilą przejęcia utworu, stanie się uprawniany z tytułu majątkowych praw autorskich do dzieła swojego pracownika, stworzonego w ramach wykonywania obowiązków służbowych.
Warto pamiętać, że konstrukcja utworu pracowniczego nie znajduje zastosowania w przypadku utworów stworzonych na gruncie umowy zlecenie, czy też umowy o dzieło.
